Lymfoedeem

Stoornissen in lymfetransport uiten zich meestal als een zwelling van de ledematen (lymfoedeem). 

Deze aandoening kan aangeboren zijn door een ontwikkelingsstoornis van het lymfestelsel (congenitaal lymfoedeem) of kan tijdens het leven verworven zijn door een beschadiging van de lymfevaten bij een ongeval, chirurgie, na bestraling, infectie...

Wanneer de klachten zich ter hoogte van de beide benen bevinden, is dit vaak aangeboren van aard. Eenzijdige klachten of lymfoedeem van de arm zijn vaak verworven.

Lymfoedeem zien we vooral na borstamputatie met okselklieruitruiming +/- bestraling nadien. 

​

De klachten bestaan voornamelijk uit een zwaar, vermoeid lidmaat en de aanwezigheid van zwelling. Bij lang onbehandeld lymfoedeem kunnen huidveranderingen ontstaan, met name verharding en verdikking van de huid en slechthelende wonden. Langdurig bestaand lymfoedeem kan ook aanleiding geven tot terugkerende wondroos (erysipelas). 

​

De diagnose wordt meestal gesteld bij klinisch onderzoek. Er gebeurt steeds een echografie om onderliggend spataderlijden uit te sluiten. Ter bevestiging kan een lymfescan (lymfescintigrafie) worden uitgevoerd. 

​

Behandeling bestaat voornamelijk uit stimuleren van het lymfetransport om zwelling te verminderen en infecties te voorkomen. Beperkt lymfoedeem kan behandeld worden door compressietherapie met zwachtels, gevolgd door het dragen van elastische steunkousen. Bij ernstig lymfoedeem is het meestal noodzakelijk de compressietherapie met zwachtels te combineren met lymfedrainage. Wat steeds belangrijk is, is zorgvuldige verzorging en hydratatie van de huid en beweging.